De Lutherroos noemde Luther zelf het zinnebeeld van zijn theologie.

Hij heeft het embleem in 1516 zelf bedacht.

Ter verklaring diende een rijm, mogelijk van Luther zelf:

 

“Des Christen Herz auf Rosen geht wenns mitten

unterm Kreuze steht.”

 

De witte roos verwijst naar de vreugde die het geloof schenkt.

Wit als de kleur van de geest en engelen om duidelijk te maken dat het een ander soort vrolijkheid is dan die van de wereld.

 

Verklaring:

Het zwarte kruis in het rode hart geeft aan, dat het geloof aan de gekruisigde gelukkig maakt.

Want wie van harte gelooft, wordt gerechtvaardigd.

 

Het hart is middelpunt van een witte roos, omdat het geloof vreugde, troost en vrede geeft:  wit is de kleur van goede geesten en engelen.

 

Deze roos staat in een hemelsblauw veld, omdat blijdschap en geloof het begin is van de toekomstige vreugde in de hemel.

Rondom het blauwe veld is een gouden kring, omdat deze zaligheid in de hemel eeuwig en zonder einde is en veel meer dan elke andere blijdschap

of goederen, zoals goud het heerlijkste en kostbaarste metaal is.

 

Dit is in het kort, wat Luther zelf over de betekenis schreef op 08 juli 1530 op de veste Coburg aan Lazarus Spengler.

 

 

Extra informatie:

De Lutherroos of Lutherzegel is een wereldwijd herkenbaar symbool voor het Lutheranisme. Het was oorspronkelijk een persoonlijk zegel ontworpen

door Maarten Luther als een uitdrukking van zijn theologie en geloof, waarmee hij zijn autorisatie gaf aan zijn correspondentie.

In een brief van 8 juli 1530 aan Justus Jonas beschreef Luther zijn wapen:

“Het eerste zal een kruis zijn – zwart – in een hart, dat zijn natuurlijke kleur heeft. Omdat men zo van het hart gelooft, dat het gerechtvaardigd wordt.

Zo’n hart zal midden in een witte roos staan, teken dat het geloof vreugde, troost en vrede geeft.

Daarom zal de roos wit en niet rood zijn; de witte kleur is van de Geest en van alle engelen de kleur.

Zo’n roos staat in een hemelsblauw veld, omdat zulke vreugde in Geest en geloof het begin is van de toekomstige hemelse vreugde. En om zo’n veld

een gouden ring, omdat zo’n zaligheid in de hemel eeuwig is en geen einde kent en kostbaarder is dan alle vreugde en goederen, zoals goud de

edelste en kostbaarste erts is.”