Het uit 1735 daterende zegel van Luthers Vlissingen was bijzonder ingewikkeld. Centraal stond een wijnstok,

zoals bleek uit het dubbele randschrift:

‘GODT ZEBAOTH BEZOEK DEEZEN WIJNSTOK DIEN UWE RECHTEHANT GEPLANT HEEFT. PSALM LXXX.XV.’

 

De wijnstok – waarmee in dit geheel de gemeente was bedoeld – stond op een rots ( Christus) die bedreigd werd

door stormwinden en golven.

Onder die wijnstok was een vaas met twee oren afgebeeld, mogelijk een toespeling op het wapen van de stad

Vlissingen.

Naast de vaas stond een grote witte klapwiekende zwaan. Van de top der rots vloeide een brede waterstroom

omlaag:  het water des levens.

In de rots was het jaartal 1735 te zien. Bovenin het middenveld stond in het Hebreeuws de Godsnaam JHVH, die lichtstralen uitzond, en onderin

het zegel was ten slotte nog te lezen het randschrift:

‘ZEEGEL DER EVANG. LUIT. K.’

 

In de loop der jaren heeft de gemeente een ander zegel gebruikt dat heel eenvoudig was:  in het middenveld was een staande zwaan afgebeeld

waaromheen als randschrift stond:

                                              EVANGELISCH-LUTHERSE GEMEENTE TE VLISSINGEN.

 

Ook het lakstempel waarmee gezegeld werd, zag er zo uit.

De Vlissingse gemeente, welke aanvankelijk onder Middelburg ressorteerde, maar in 1735 zelfstandig werd, heeft een bewogen geschiedenis achter

de rug van watersnoden, beschietingen, bombardementen e.d. Zij werd in 1990 tot één gemeente samengevoegd met Middelburg en Groede.

Daarbij moest de kerk verkocht worden, waarin het zegel op verschillende plaatsen en manieren aanwezig was, o.a. aan de kanseltrap, aan

gezangborden en op collectebussen, waaronder ook in peinture naïeve ( eenvoudige schilderkunst).

Bij de verkoop van de kerk in 1990 is met de nieuwe gebruiker overeengekomen dat de afbeeldingen van het zegel in het interieur aanwezig blijven

als verwijzing naar het vroegere karakter van het gebouw.